Kamilo Nollas Photography

Από την Αθήνα στον κόσμο. Δέκα χρόνια δρόμος. Το γεγονός ότι ο αλβανικής καταγωγής –με βάση την Ελλάδα- Enri Canaj ανήκει πλέον ως δόκιμο μέλος στην ελίτ των φωτογράφων του διεθνούς πρακτορείου Magnum είναι μια μεγάλη επιτυχία. Ο νεαρός φωτογράφος (γεν. Τίρανα, 1980) πέρασε τη πρώτη φάση αξιολόγησης το καλοκαίρι του 2017, παρουσιάζοντας στη γενική συνέλευση των φωτογράφων-μετόχων του θρυλικού πρακτορείου την εργασία Albania – A homecoming, μια ενδελεχή ongoing φωτογραφική έρευνα με επίκεντρο τους ανθρώπους, τα ήθη-έθιμα και το φυσικό […]

Ευχή και απευχή σχετικά με την ίδρυση του MOMus. Η συνένωση του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΜΜΣΤ)  με το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΚΜΣΤ) -του οποίου ιδιαίτερο τμήμα αποτελεί το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (ΜΦΘ)- υπό έναν νέο υπερ-οργανισμό με την επωνυμία «Μητροπολιτικός Οργανισμός Μουσείων» (MOMus)  με έκανε όπως και αρκετούς συναδέλφους της γενιάς μου να σταθούμε σκεπτικοί. Είναι γνωστές οι προσπάθειες που έχουν γίνει για την πλήρη αυτονόμηση του ΜΦΘ (και εν μέρει είχε επιτευχθεί αυτοτέλεια), τελικά όμως χάριν της […]

Στη γκαλερί Elika μέχρι 18 Μαρτίου 2017. Με το Γιάννη Θεοδωρόπουλο, γνωριστήκαμε αρχές του ‘90. Εκείνη την εποχή όλοι προσπαθούσαμε να ξεχωρίσουμε ο ένας από τον άλλο κάνοντας ακρότητες και δεν εννοώ μόνο καλλιτεχνικές. Διαφοροποιούμασταν όμως από το γεγονός ότι κινούμασταν κατά μήκος μιας ηθικής γραμμής που είχε σαν αρχή να μη βλάπτεται -από τις πράξεις μας- κανείς άλλος παρά ο ευτός μας. Εκείνη την νεανική περίοδο ανακάλυψα και τον καλλιτέχνη Θεοδωρόπουλο, την ιδιαίτερη ματιά με την οποία προσέγγιζε τα […]

Με αφορμή τα πάθη που εγείρει το έργο των αδελφών Μανάκια. Η «ανθρώπινη συσκευή αποτύπωσης» κατέχει ως εργαλεία τη γλώσσα και το μάτι, αντίστοιχα ο λόγος και η εικόνα είναι τα θεμελιώδη συστήματα καταγραφής από τις προϊστορικές βραχογραφίες των σπηλαίων έως και τη σημερινή εποχή. Έτσι οι πρωτοπόροι αδελφοί Μανάκια, έχοντας φωτογραφίσει για χρόνια στη περιοχή της Μακεδονίας και έχοντας συνειδητοποιήσει τη δύναμη της εικόνας, μαζί με την ανακάλυψη του κινηματογράφου στη Λυών (1895) από τους δύο άλλους αδελφούς Lumière, […]

Ένα ηπειρώτικο αρχείο αξιοποιείται. Το καλοκαίρι που πέρασε παρουσιάσαμε στο Φεστιβάλ Βωβούσας, την έκθεση φωτογραφίας του Γεώργιου Λ. Ράπτη, «Δελτίον Ταυτότητος». Ανάμεσα σε 7000 αρνητικά -από τα τέλη του 1950, μέχρι τις αρχές του ’70- ξεχωρίσαμε μια ενότητα πορτρέτων ντόπιων κατοίκων της περιοχής, μετωπικά πορτρέτα στημένων ανθρώπων μπροστά από έναν άσπρο μπερντέ με ίδιο ύφος και τυπολογία. Μας γοήτευσε η επανάληψη και η ανεπιτήδευτη στάση των απεικονιζόμενων αλλά και η εμπιστοσύνη που υποδήλωναν τα βλέμματα τους προς τον φωτογράφο. Ψάχνοντας […]

Με αφορμή το υπό έκδοση λεύκωμα “Café Society”. Παρατηρώντας προσεκτικά τις φωτογραφίες του Σπύρου Κατοπόδη, δεν μπορώ παρά να ανακαλέσω στη μνήμη μου τη μοναδική εικόνα του Παπαδιαμάντη που ο Παύλος Νιρβάνας είχε την προνοητικότητα να τραβήξει (σχεδόν να κλέψει) προφασιζόμενος χίλιες δικαιολογίες εκεί απάνω στο καφενεδάκι της Δεξαμενής, την άνοιξη του 1906. Από την εποχή της γραφομηχανής και της “Κόδακ”, στις ταμπλέτες και τα εικονοστοιχεία, αλλάξαν πολλά. Κάποιοι υποστηρίζουν πως από τον πολιτισμό του γραπτού λόγου έχουμε περάσει στον […]

Ως φωτογράφος, επιλέγοντας αυτό το κάδρο κι όχι ένα άλλο, “περί-γράφω” αυτό που θέλω να δείξω. Ό,τι περί-βάλλεται αυτού του ορθογωνίου παραλληλόγραμμου είναι που αξίζει -για μένα- να κοινωνηθεί. Όσο για τη χαμηλή ποιότητα εικόνας που παρέχει το κινητό μου τηλέφωνο, όντως παραμορφώνει την περιγραφή μίας ούτως ή άλλως παραμορφωμένης πραγματικότητας. Θα προτιμούσα να μπορώ να μεταμορφώσω κι όχι να παραμορφώσω αυτά που συνάντησα στις 27 Αυγούστου 2011, σε ένα διαμέρισμα επί της οδού Ηπείρου. Η φίλη μου και σπιτονοικοκυρά, είχε χάσει προ πολλού […]

Σκέψεις φωτογράφου ετών 47. Επανέρχομαι με ένα θέμα που απασχολεί τους φωτογράφους της γενιάς μου, όμως και οι νεότεροι σίγουρα θα το βρουν μπροστά τους. Παλιότερα περιμέναμε τον ταχυδρόμο να μας φέρει καλά νέα, στηνόμασταν στην ουρά στη τράπεζα, αράζαμε στη πλατεία της γειτονιάς και ακόμα παλιότερα λιώναμε παπούτσια και παντελόνια στο παιχνίδι. Τώρα ο ταχυδρόμος έρχεται για να φέρει λογαριασμούς, εμείς αντί να ανταλλάσσουμε μια καλημέρα στις διαφορετικές ουρές κανονίζουμε τα πάντα μέσω του υπολογιστή μας και συμμετέχουμε στα […]