Ευχή και απευχή σχετικά με την ίδρυση του MOMus.
Η συνένωση του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΜΜΣΤ) με το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΚΜΣΤ) -του οποίου ιδιαίτερο τμήμα αποτελεί το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (ΜΦΘ)- υπό έναν νέο υπερ-οργανισμό με την επωνυμία «Μητροπολιτικός Οργανισμός Μουσείων» (MOMus) με έκανε όπως και αρκετούς συναδέλφους της γενιάς μου να σταθούμε σκεπτικοί.
Είναι γνωστές οι προσπάθειες που έχουν γίνει για την πλήρη αυτονόμηση του ΜΦΘ (και εν μέρει είχε επιτευχθεί αυτοτέλεια), τελικά όμως χάριν της δημοσιονομικής “τάξης και νοικοκυροσύνης” που επιβάλει η εξάρτηση μας από την Ευρώπη οδηγούμαστε στη συνένωση, στερώντας κατά την άποψή μου από το ΜΦΘ που έχει εξειδικευμένο αντικείμενο κάθε πιθανή προσπάθεια για μελλοντική διοικητική, οικονομική και οργανωτική αυτοτέλεια.
Σε αυτό το πλαίσιο θα συμφωνήσω πως δικαίως η οικονομία κλίμακος, στις διοικητικές υπηρεσίες όλων των δημόσιων-εποπτευόμενων κρατικών φορέων πρέπει να διασφαλίζεται, όμως στη περίπτωση του MOMus είναι ασαφές πώς μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο συγκεντρώνοντας όλες τις διοικητικές υπηρεσίες (γραμματεία, λογιστήριο, νομικό τμήμα) σε ένα κτήριο και κυρίως όταν το κάθε μουσείο έχει διαφορετική φυσική έδρα. Επίσης δυσκολεύομαι να φανταστώ ένα οργανόγραμμα με Πρόεδρο, 9μελές Διοκητικό Συμβούλιο, Εκτελεστικό Διευθυντή, Καλλιτεχνικούς Διευθυντές και 5μελείς Εφορίες για κάθε μουσείο (δηλαδή 25-30 άτομα) να μπορούν να εξασφαλίσουν την ευελιξία και τα αντανακλαστικά που απαιτούνται στη λήψη των αποφάσεων κυρίως όταν η κατανομή του προϋπολογισμού γίνεται βάσει ενός αλγορίθμου που προκύπτει από τον συνδυασμό άλλων ασαφών παραγόντων.
Θεωρώ πως η αναγνώριση που απολαμβάνει το ΜΦΘ, εντός και εκτός Ελλάδος ως εξειδικευμένο μονοθεματικό μουσείο, είναι πολύ μεγάλη και αντιστρόφως ανάλογη του χαμηλού λειτουργικού προϋπολογισμού του. Έως τώρα έχει αντλήσει πόρους από ευρωπαϊκά προγράμματα και έχει συμπράξει επιτυχημένα με διεθνή ομόλογα ιδρύματα. Υπήρξε παράδειγμα βιωσιμότητας και είναι ανάγκη να συνεχίσει την επιτυχημένη του πορεία, πόσο μάλλον τώρα που η φωτογραφία είναι από τις πιο δημοφιλείς τέχνες και έχει κατακτήσει τη θέση που της αρμόζει ανάμεσα στις άλλες οπτικές τέχνες.
Σε αναμονή λοιπόν της ψήφισης του νόμου από τη Βουλή και όταν αυτός τεθεί σε δημόσια διαβούλευση εύχομαι να συνεχιστεί ο επιτυχημένος δίαυλος επικοινωνίας που ξεκίνησε με τον Πρόεδρο του MOMus, Ανδρέα Τάκη, και να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι προτάσεις που θα προέλθουν από τη πλευρά των Ελλήνων φωτογράφων και να κατανοηθεί σαφώς πως ευχή όλων είναι το ΜΦΘ, να παραμείνει σημείο αναφοράς ως ο μοναδικός ελληνικός οργανισμός διάχυσης της φωτογραφίας σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο και απευχή να οδηγηθεί στην υποβάθμιση και τέλος στην κατάργησή του.
Καμίλο Νόλλας για το περιοδικό Φωτογράφος τεύχος #248
Ρόδος, 26 Απριλίου 2017